آخرین بازمانده دوران طلایی سنتز تکاملی (یادداشت دوم)                                      
                            

اگرچه مایر در سال 1975 میلادی بازنشسته شد اما تا هنگام مرگ نقش فعالی در دنیای علم ایفا نمود. وی بیست و پنجمین کتاب خود را در آگوست گذشته درست یک ماه بعد از جشن تولد صد سالگی اش به چاپ رساند. وی همچنین در دوران زندگی اش بیش از 660 مقاله به چاپ رساند.  دخترش سوزان هریسون می گوید: وی هرگز بازنشسته نشد, او همیشه 5 یا 6 پروژه در دست اقدام داشت. او هرگز به مرحله ای نرسید که بگوید : دیگر کافی است می خواهم از زندگی لذت ببرم . از دیدگاه او لذت بردن از زندگی در نوشتن و تحقیق خلاصه می شد.

یکی از همکاران قدیمی مایر در دانشگاه هاروارد استفان جی گولد (Stephan Jay Gould) می باشد وی بر این عقیده است که سنتز نئوداروینی فرگشت را به عنوان یکی از مهمترین یافته های علمی قرن بیستم توصیف کرده است.

ارنست اولین نشانه های آینده درخشان خود را در دوران کودکی نشان داد. وی در 10 سالگی می توانست به طور دقیق گونه های پرندگان محلی را فقط با گوش دادن به آوازهایشان شناسایی کند (قابل توجه دانشجویان زیست شناسی) .

مایر نقش طبیعیدانانی همچون خود را در پیشرفت زیست شناسی فرگشتی مورد تاکید قرار می دهد. این طبیعیدانان براین عقیده بودند که گزینش طبیعی بر افراد موجودات زنده اثر می کند نه ژن های لخت . وی با نگرش تجزیه گرایانه به طور کامل مخالف بود و آن را مردود می دانست. یکی از دانشمندان اروپایی که مایر را تحت تاثیر خود قرار داده بود دوبژانسکی روس تبار  بود. مقاله دوبژانسکی در مورد تغییرات در سوسک ها (1933) مایر را وادار به بیان این جمله کرد: بالاخره یک ژنتیک دان پیدا شده است که ما تاکسونومیست ها را درک کند.

پس از جنگ دوم جهانی مایر و همسرش همکاران آلمانی خود را از طریق ارسال مجلات و محموله های غذایی مورد حمایت قرار دادند. مایر و همسرش در سال 1947 مجله علمی Evolution را تاسیس کردند و در سال 1950 تابعیت ایالات متحده را گرفتند.

مایر در طول زندگی خود بسیاری از همکاران جوان خود را مورد حمایت قرار داد. به عنوان مثال Jared Diamond هنگامی با مایر آشنا شد که پدرش به همراه مایر بر روی تاثیر انتخاب طبیعی بر فرگشت گروه های خونی مطالعه می کردند. در آن زمان Jared یک نوجوان بود. بعدها یعنی در سال 1971  Jared  و مایر کار بر روی پروژه ای را آغاز نمودند که در سال 2001 میلادی منجر به انتشار کتابی با عنوان The birds of Melanesia  گردید.

در هر صورت معرفی انسانی با ویژگی های منحصر بفرد مایر در چند سطر کاری بسیار دشوار و حتی غیر ممکن است چراکه نمی توان تمام زوایای زندگی و نگرش وی را در طول یک قرن  به آسانی و در قالب چند جمله بیان نمود. آنچه بدیهی است به عنوان یک زیست شناس تنها توصیه ای که می توانم به دانشجویان زیست شناسی داشته باشم آن است که مطالعه تاریخ علم زیست شناسی و فلسفه زیست شناسی را که در برنامه های درسی دانشگاهی به طور کامل مهجور مانده است در اولویت قرار دهند. زندگی انسان هایی همچون مایر پر از نکته هایی است که آگاهی داشتن در مورد آنها می تواند به بلوغ فکر و اندیشه کمک کند.